من با دیدن عکسها و خواندن نظرات به این کافه رفتم. فضای قشنگی داشت. میزها خاطرات زیادی برای گفتن دارند. دکور و اشیای با ارزشی اونجا هست.
اما سرویس دهی افتضااااح!
من گلاسه مخصوص کافه سفارش دادم و دوستم کیک بستنی. شد ۱۸۰ تومان.
کیک بستنی یک اسکوپ بستنی وانیلی بود. کنارش یک تکه کیک بود.
برای من اما دو اسکوپ بستنی وانیلی با کمی سس شکلات و یک تکه ژله.
درحالی که توی منو، گلاسه ی مخصوص، همراه با آناناس و ... بود.
وقتی پایین رفتیم و من نسبت به سفارشم معترض شدم گفتند بله شما درست میگین. آناناسمون ترش شده بود ریختیم🤐
میتونست به من بگه که سفارشم را عوض کنم یا دست کم مبلغ کمتری برای دو اسکوپ بستنی وانیلی بگیره برای عذرخواهی!
در اواسط دهه 50 ش آقای محمد صالح علا و برادرشون حسین آقا این کافه رو در انتهای سرخه بازار جردن راه انداختن. کافه اصیلی هست و هرچه از عمرش می گذره مثل قالی کرمان به اهمیتش اضافه میشه. یک زمانی در دهه 60 و 70 از معدود کافه های محل بود اما الان که دور و برش پر از کافه های جور و واجور و رنگ و وارنگ شده ، اصالت رو میشه از در و دیوارش دید. مثل اون ستون سنگی از خانه ای قدیمی در شیراز که سالهاست در گوشه کافه جا خوش کرده و طبقه اول و دوم رو بهم پیوند میده. یا کاشی های قدیمی اما هنوز خوش آب و رنگ کار شده در قسمت های مختلف. آدم های درستی پشت این کار هستن و خوشبختانه همچنان حضور درش به انسان حس آرامش میده. گاهی که به یاد سالهای قدیم سر می زنم یه قهوه ترک می گیرم . قهوه ترکهاش حرف نداره
بسیار دنج و دلنشین، چندتا از میزها ، میز چرخ خیاطی قدیمی است. من یکی دوبار آقای حسین آقا صالح علا رو پشت میز پیشخوان کافه دیدم ، آثار و کتاب های ایشون هم روی میز پیشخوان موجود بود.
