فضای داخلی‌ش قلیون آزاده و من دوست نداشتم. فضای بیرونی‌ش خوبه، برای زمستون از این هیتر سقفی‌ها هم داره که گرم باشه. محیطش آروم بود و میزها تو دل هم نبودن. اگه کافه‌ی فضای باز هستین که آروم و خلوت باشه، اینجا خوبه. البته منوش خیلی تنوع زیادی نداره و قیمت‌ها کمی گرون بودن ولی برای کسی که تو تجریش بره کافه خب طبیعیه.
عصر شنبه پاییزی رفتیم. به شدت خلوت و سوت و کور بود به طوری که دنبال نگهبان میگشتیم که ببینیم مجموعه فعالیت میکنه یا نه. وقتی رسیدیم به کافه تصمیم گرفتیم داخل بشینیم بلکه از بیرون گرمتر باشه(که نبود) و موسیقی بهتری پخش بشه(که اصلاً موزیکی در کار نبود). درخواست موسیقی کردیم و همینجوری یه چیزی پلی کردن و یه قطعه در همه مدتی که اونجا بودیم دائما تکرار میشد!
برخوردشون خوب بود و راستش با دیدن اینکه خیلی قوی و حرفه ای نیستن تصمیم گرفتیم سفارشمون رو محدود کنیم به دوتا کارامل ماکیاتو.
کیفبت غذا بسیار بد بود. سفارش های ما پاستا اسفناج ، پیتزا ، سالاد ، بسیار بد و غیر قابل خوردن بود. در پاستا مو وجود داشت
در انتها ما چای و براونی سفارش داده بودیم. که چای به شدت مزه لجن میداد. ما در خواست کردیم مدیریت بیایند و اصلا پاسخگو نبودند.
به هیچ عنوان به عنوان کافه ای برای رفتن توصیه نمیکنم مگر اینکه طعم و کیفیت غذا و همچنین پولی که دارید پرداخت میکنین هیچ اهمیتی براتون نداشته باشه. پیتزا که پایین ترین کیفیت ممکن رو داشت و تنها طعمی که میشد حس کرد طعم بسیار بی مزه یه خروار پنیر پیتزا روی یک نون آماده کلفت و سفت بود. به سیب زمینی سرخ کرده حتی کمی نمک برای مزه دار شدن زده نشده بود، نوشابه ها گرم و دمای محیط سرو شدن و حتی اسموتی بدمزه بود. در کنار اینها قیمت نسبتا بالا رو هم باید اضافه کنم. هیچ نکته مثبتی بجز فضای سرسبز موزه موسیقی نداشت. من متاسفانه اینجا رو بر اساس کامنت های مثبتی که داشت انتخاب کردم و کیفیت آنچنان پایین بود که ما ۳ نفری حتی یک پیتزای ۲۰ سانتی رو نتونستیم کامل بخوریم
